رسانههای اجتماعی و قدرت قضاوت دیجیتالی
این فیلم را ببینید
رسانههای اجتماعی و قدرت قضاوت دیجیتالی
در زندگی روزمره ما اكثر قریب به اتفاق، كاربران فعال اینترنت و رسانههای اجتماعی هستند. ما در اینترنت به صورت آنلاین وارد بانك و ادارات دولتی می شویم، و به صورت آنلاین خرید می كنیم. ما خود را با شناسه بانک، رمز عبور، اثر انگشت یا تشخیص چهره می شناسانیم.
نمونه هایی از رسانه های اجتماعی فیس بوك، توییتر و اینستاگرام هستند. ما در این شبكه ها نظرات خود، عكس و فیلمها را به اشتراك می گذاریم. ما از این راه با خانواده، دوستان و آشنایان ارتباطاتمان را حفظ می كنیم. ما در طول روز ردهای دیجیتالی زیادی از خودمان جا می گذاریم، و همه این ردها ذخیره می شوند.
آیا به این فكر كردهاید كه اگر این اثار به دست افرادی كه نیت خیر ندارند بیفتند چه خواهد شد؟ اگر كسی به رمز عبور شما دسترسی پیدا كند، چه خواهد شد؟ اگر كسی عكسهای خصوصی شما را به اشتراك بگذارد، چه می شود؟
این مهم است كه آگاه باشید كه چه چیزی را به اشتراك می گذارید، چه كسی اطلاعات مربوط به شما را دریافت می كند، و این اطلاعات برای چه استفاده می شوند. بعنوان نمونه، عكسهای خصوصی، مثل عكسهای بچه ها، ناگهان «دزدیده شده» شوند و مورد سوء استفاده قرار گیرند. ما همچنین باید نسبت به آنچه در مورد دیگران به اشتراك می گذاریم، محتاط باشیم. همیشه اول اجازه بگیرید.
- «قانون حفاظت از حریم خصوصی» (Personvern) در برگیرنده حق داشتن حریم خصوصی و تصمیم گیری در مورد اطلاعات شخصی خود است. اطلاعات خصوصی به عنوان مثال شامل نام، آدرس، شماره تلفن، شاره ملی و اصالت قومی می شود.
- همه آدمها دارای یك ارزش ذاتی غیر قابل انكار هستند. شما بعنوان یك شخص عادی حق داشتن یك حریم خصوصی دارید كه خود بتوانید آنرا كنترل كنید، و شما بتوانید آزادانه و بدون اجبار یا دخالت دولت یا افراد دیگر، عمل كنید. این اصل به عنوان نمونه، در كنوانسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا (EMK) مقرر شده است.
منبع: آژانس حفاظت از ارتباطات اینترنتی
افراد زیادی دراینترنت و رسانه های اجتماعی نظرات خودشان را به اشترك می گذارند. آنجا می نویسند، بحث می كنند و استدلال می كنند. در رسانههای اجتماعی آزادی بیان فضای وسیعی دارد. «قانون حفاظت از حریم خصوصی» و بعضی دیگر از پاراگرافهای قانون، آزادی بیان را محدود می كنند. كسی نمی تواند در مورد مسائل نژادپرستانه یا تبعیض بنویسد. با این وجود می بینیم كه خیلی ها از این مرزها فراتر می روند. به نظر می آید كه شكستن مرزها راحتتر باشد وقتی كه آدم در اینترنت می نویسد تا اینكه آدم رو در رو با كسی حرف بزند. خصوصا وقتی كه آدم می تواند ناشناس باشد، مطالب زیادی نوشته می شود كه هم توهین آمیز و هم غیر قانونی هستند. این نشانه قدرت قضاوت دیجیتالی درست است كه آدم اظهارات خود را در اینترنت تنها طوری تدوین كند كه همان اظهارات را بتواند رو در رو به شخص بگوید.
با هم صحبت كنید
- چه چیزی پیدا می كنید اگر خود را در اینترنت جستجو كنید؟
- در مورد معنای قدرت قضاوت دیجیتالی با هم بحث كنید.
- در مورد ارتباط بین قانون حفظ حریم خصوصی و قدرت قضاوت دیجیتالی با هم صحبت كنید.
- درباره معنای هوشیار بودن در مورد آنچه كه در رسانه های اجتماعی به اشتراك گذاشته می شود، با هم صحبت كنید.
- به نظر شما ناشناس بودن در قسمت اظهارات چه عواقبی در بر خواهد داشت؟
جواب درست را انتخاب کنید
آیا برای به اشتراك گذاشتن عكس دیگران در شبكه های اجتماعی باید اجازه گرفت؟
جواب درست را انتخاب کنید
چه چیزی را آدم نمی تواند در اینترنت بنویسد؟
جواب درست را انتخاب کنید
شاخص خوب قدرت قضاوت دیجیتالی چیست؟
جواب درست را انتخاب کنید
قانون حفظ حریم خصوصی در مورد چیست؟
درست یا غلط را انتخاب كنید
این اظهارات را بخوانید. كدام درست است؟ كدام غلط است؟